WolfsCity - Wilcze forum RPG

Noname

Szłam spokojnie po miękkiej, ciepłej ziemi. To miejsce podobałoby mi się, gdyby nie było tu tyle wolno biegających psów. Bo pies, chociaż krewny, jest najlepszym przyjacielem człowieka, który bezlitośnie tępi naszą rasę.
Przystanęłam przy strumyku, żeby napić się chłodnej, orzeźwiającej wody, gdy nagle przede mną przebiegło jakieś stworzenie. Miało sylwetke wilka, głos podobny, i w ogóle. Ale to nie mógł być wilk - ostatni w Lesie Mchu zginął dwa lata temu. Nie był to też pies - ślady łap wskazywały na to, że nie jest przedstawicielem żadnej rasy. Niewiele przejmując się tym psowatym, ułożyłam się na polanie, i zapadłam w czujny sen.
Gdy się obudziłam, ów stworzenie stało nade mną, trącając mnie nosem. Nigdy kogoś takiego nie widziałam - trochę mniejszy ode mnie, czarno-biało-brązowy. Uszy postawione, jak u wilka, oczy ciekawskie, niebieskie. Na szyi miał obrożę. To zerwało mnie z miejsca.
- Ty zdrajco! - rzuciłam się na niego
Pies przestraszył się, zaczął uciekać. Goniłam go, aż nagle stanęłam w miejscu. Pies zaczął w wilczym języku mówić, że nie ma złych zamiarów. To było nienaturalne, bo język psów i wilków mimo pokrewnieństwa znacznie się różni. Zdarzało się, że wilki znały język psów, lecz nigdy na odwrót.
- Kim jesteś? - zapytałam
- Jestem Orzech. To idiotyczne imię nadali mi ludzie.
- Jesteś psem, czy wilkiem? Nie mogę odróżnić...
- Ponieważ nie jestem ani tym, ani tym. Jestem mieszańcem. Moja matka była psem, ojciec wilkiem. Ludzie myślą, że jestem czystym psem, dlatego trzymają mnie z tą hołotą psów gończych. Zawsze chciałem się wydostać z tego ciasnego kojca i żyć jak wilk, teraz mi się udało.
Nie wiedziałam, czy Orzech mówi prawdę. Jednak znał wilczy język. Możliwe też, że był moim krewnym.
- Chodź, zaprowadze cię do WolfsCity, gdzie będziesz mógł należeć do jednej z watah.
I poszliśmy, znikając w lesie...